Europa jest młodą, białą kobietą, a jednocześnie starą, białą damą pokrytą warstwami białego pudru. Nosi złote szpilki, wytworną siwą perukę, długą plisowaną suknię z brokatu, a jednocześnie białe, sportowe buty marki Nike wyprodukowane w azjatyckiej fabryce, wyzyskującej tanią siłę roboczą, czarne obcisłe jeansy i czarną kurtkę bomberkę. Nigdy nie zasłania swojej twarzy szalem, woalem, chustą czy szarfą, choć czasami, gdy jest na kacu, chowa swoje oczy za wielkimi ciemnymi plastikowymi okularami.
Fragment "Obudź mnie, gdy to się skończy. Wybór nowych dramatów z Bośni i Hercegowiny": Tanja Šljivar Śmierć wędrownej handlarki. Monolog dla Europy
Agnieszka Daroch, a.daroch@mik.waw.pl