"Lunar” i „Niemożliwe_jeszcze bardziej” stawiają pytania o to, jakich stanów dotykamy, kiedy jesteśmy zanurzeni w wykreowanej rzeczywistości wirtualnego świata. Czym dla nas jest życie w sieci, jakie niesie ze sobą walory, a jakie zagrożenia? Spektakle zaprezentuje 16 września o godz. 19:00 Centrum Sztuki Tańca w Warszawie, działające w siedzibie Mazowieckiego Instytutu Kultury przy ul. Elektoralnej 12.
Centralna Scena Tańca to cykl regularnych wydarzeń artystycznych związanych z tańcem. Zadaniem czwartkowych wieczorów poświęconych teatrowi ruchu i teatrowi tańca w Mazowieckim Instytucie Kultury jest stworzenie możliwości regularnej prezentacji tej dziedziny. Formy ogólnie pojętego teatru ruchu są jednymi z bardziej elitarnych i nowatorskich form sztuki.
W programie wrześniowym, podczas drugiego wieczoru Sceny CST, 16 września o godz. 19:00 zaprezentują się dwie grupy, przedstawiające różne spojrzenie na wirtualny świat, który w ostatnich czasach nabrał zupełnie innego znaczenia. Artyści, włączając pracę z projekcją oraz ciekawą aranżacją światła, stworzą widzom możliwość doświadczania nietypowych stanów i, być może, całkiem nowego spojrzenia na podjęty temat. Wieczór wypełnią spektakl premierowy oraz ubiegłoroczna realizacja. Wejdą ze sobą w swoisty sceniczny dialog czy dwugłos, ukazując, jak aktualnym tematem jest wirtualne życie.
Pierwszy z nich to LUNAR według koncepcji i w choreografii Olgi Bury. LUNAR jest abstrakcyjnym kadrem ruchowym o poszukiwaniu drogi do wolności, wyzwolenia, uwolnienia. Jest próbą odnalezienia siebie w bezkresnym przestworze kosmicznego oceanu. Bardzo ważnym komponentem spektaklu jest światło, to przez jego pryzmat poznajemy światy bohaterów, mocno zarysowane przestrzenie, które przenikają się nawzajem. Zatańczą: Olga Bury, Zuzanna Jeglorz, Karolina Jędrzejko, Marek Szajnar i Mateusz Wierzbicki.
"Lunar" (fot. K. Kadis, A. Joachimak)
Niemożliwe_jeszcze bardziej to spektakl premierowy, który na deskach Mazowieckiego Instytutu Kultury wytańczy grupa Mufmi w składzie: Dorota Dunder, Ilona Przeciszewska oraz Aleksandra Wierzbicka, która jest także autorką choreografii w przedstawieniu. Twórcy nawiązują w nim do dwóch spektakli/performance’ów, które odbyły się w 2009 r. – Z góry na dół, w którym widzowie prowadzeni przez performerów i muzyków schodzili z szóstego piętra budynku, aż na parter i scenę zatrzymując się na różnych piętrach i oglądając performanse oraz Z GÓRY na DÓŁ/niemożliwe, który niemożliwy był ze względu na przepisy BHP i nie mógł odbyć się na schodach budynku. Przybrał więc formę „stypy po performansie” połączonej z oglądaniem nagrania poprzedniego pokazu.
Podobna formuła miała być prezentowana widzom w Mazowieckim instytucie Kultury w 2020 r. Niestety wirus zdecydował inaczej, przebijając swą bezwzględnością nawet przepisy BHP. Stąd tytuł spektaklu, o powstawaniu którego tak mówią jego twórczynie:
– Sytuacja pandemiczna zmieniła nasze plany i Z góry na dół stało się „jeszcze bardziej niemożliwe”. Zaczęłyśmy więc tę podróż z naszych domów. Spotykając się przed ekranami komputerów początkowo snułyśmy fantazję sprowadzania widza po przestrzeniach MIKu tak, jak je zapamiętałyśmy. Z czasem jednak zaczęłyśmy improwizować wokół tematu góry, dołu i tego co pomiędzy w szerszym kontekście – czasem filozoficznym, a czasem poetyckim. Materiał zaczął pączkować, a my szłyśmy za tym, co się pojawiało.
Biogramy twórców dostępne są na stronie Mazowieckiego Instytutu Kultury: www.mik.waw.pl
Kurator: Magdalena Brzozowska
Organizator: Mazowiecki Instytut Kultury i Fundacja Artystyczna PERFORM
Projekt: Centralna Scena Tańca w Warszawie edycja II
Projekt współfinansuje miasto stołeczne Warszawa
Organizator: Mazowiecki Instytut Kultury i Fundacja Artystyczna PERFORM
Projekt: Centralna Scena Tańca w Warszawie edycja II
Projekt współfinansuje miasto stołeczne Warszawa
