Ludzka natura to niekończąca się inspiracja dla artystów, która została także motywem przewodnim kolejnego wieczoru w ramach Centralnej Sceny Tańca. 25 listopada w Mazowieckim Instytucie Kultury będzie można zobaczyć realizacje łączące muzykę na żywo, ruch improwizowany oraz prezentacje video. "Moja natura" to ostatni, tegoroczny wieczór Sceny CST.
Kim jesteśmy? Czym jest MOJA NATURA? Jak wiele perspektyw jesteśmy zdolni zauważyć? Dzisiejsza rzeczywistość świata zewnętrznego, konsumpcjonizm, styl życia, ograniczony kontakt z naturą, skutecznie oddziela Nas od kontaktu z samym sobą, a zarazem z otoczeniem. Szybkość życia, ilość bodźców i przepływu informacji różnego pochodzenia, powoduje wewnętrzny chaos, który coraz trudniej powstrzymać i ujarzmić. Napływające coraz większe fale lęku, strachu, odosobnienia i wynaturzenia. Gdzie jest granica? Ile potrzeba by zawrócić? Jak wrócić i odnaleźć tak ważny dla wszystkich kontakt z samym sobą? Powrót do (swojej) natury. Dla wielu tak odległe i niezrozumiałe, a dla innych jedyna prawda i sposób na życie - mówi kuratorka Magdalena Brzozowska.
Centralna Scena Tańca to przestrzeń dla środowiska artystów tańca zajmujących się twórczością w obszarze tańca współczesnego, performansu i sztuk pokrewnych. Scena jest otwarta dla różnych grup artystów: młodych, studentów szkół o kierunkach związanych z tańcem, grup/kolektywów artystycznych zrzeszających adeptów oraz zawodowych artystów i tancerzy. Wieczory Sceny CST nawiązują do tematów takich jak IZOLACJA, ŻYCIE W SIECI, MIGRACJE I MOJA NATURA. To tematy, które w dzisiejszych czasach wciąż mają duże znaczenie, a w ostatnich latach pandemii nabrały nowego znaczenia i spojrzenia.
Program wieczoru
"Inner self"
ruch: Magdalena Brzozowska/ muzyka: Piotr Dąbrowski, Martyna Kabulska /koncepcja/choreografia: Magdalena Brzozowska/ montaż video: Eliza Ravetz/ czas trwania: 20 min
Etiuda, która przywołuje kontekst natury jako możliwość ponownego kontaktu ze swoją naturą, tak unikalną dla każdego. Poprzez połączenie improwizacji ruchowej, muzycznej oraz projekcji video, artyści nawiązują do stylu życia w dużych metropoliach: konsumpcjonizmu, stresu, szybkości życia.
Etiuda, która przywołuje kontekst natury jako możliwość ponownego kontaktu ze swoją naturą, tak unikalną dla każdego. Poprzez połączenie improwizacji ruchowej, muzycznej oraz projekcji video, artyści nawiązują do stylu życia w dużych metropoliach: konsumpcjonizmu, stresu, szybkości życia.
"Szklane Menażerie" - Tryptyk Video Tańca. LAS / PUSTYNIA / MIASTO
ruch: Marta Kosieradzka (LAS), Billur Ezgi Cam (PUSTYNIA), Aleksandra Korniejenko (MIASTO)/ zdjęcia: Piotr Osak, Mariusz Marciniak/ muzyka: Maciej Maciaszek Szepty: Emilia Biskupik (PUSTYNIA)/
reżyseria: Michał Ratajski/ montaż: Piotr Osak/ kostiumy: Damian Robert Kretschmer/ scenografia: Łukasz Gadomski, Urszula Pociecha
Projekt "Szklane Menażerie", to impresje na temat bohaterki dramatu Tennesseego Williamsa. Laura w tryptyku video tańca występuje w trzech osobach (tancerkach). Każda z nich ma swój intymny świat zbudowany w "szklanym pudełku". Świat oddzielony od przestrzeni i rzeczywistości wokół. Każda z części tryptyku, przedstawia odmienne przestrzenie, symbolizujące indywidualne stany, odmienne jakości, charaktery: "Las", "Pustynia" i "Miasto". Rodzi się pytanie, czy pudełko Laury jest klatką, czy bezpieczną przystanią? Czy temat izolacji, jakże aktualny w dniu dzisiejszym, jest znakiem upadku człowieczeństwa, czy formą ochrony nas przed współczesnym światem?
reżyseria: Michał Ratajski/ montaż: Piotr Osak/ kostiumy: Damian Robert Kretschmer/ scenografia: Łukasz Gadomski, Urszula Pociecha
Projekt "Szklane Menażerie", to impresje na temat bohaterki dramatu Tennesseego Williamsa. Laura w tryptyku video tańca występuje w trzech osobach (tancerkach). Każda z nich ma swój intymny świat zbudowany w "szklanym pudełku". Świat oddzielony od przestrzeni i rzeczywistości wokół. Każda z części tryptyku, przedstawia odmienne przestrzenie, symbolizujące indywidualne stany, odmienne jakości, charaktery: "Las", "Pustynia" i "Miasto". Rodzi się pytanie, czy pudełko Laury jest klatką, czy bezpieczną przystanią? Czy temat izolacji, jakże aktualny w dniu dzisiejszym, jest znakiem upadku człowieczeństwa, czy formą ochrony nas przed współczesnym światem?
"Koncert na organy"
ruch: Iwona Olszowska/ muzyka: Marcin Janus/ koncepcja/choreografia: Iwona Olszowska/ czas trwania: 40 minut
ruch: Iwona Olszowska/ muzyka: Marcin Janus/ koncepcja/choreografia: Iwona Olszowska/ czas trwania: 40 minut
„Koncert na organy” to powstająca na bieżąco kompozycja na bazie improwizacji ruchowej i muzycznej. Artystka poprzez improwizację taneczną otwiera dla każdego nową i odmienną przestrzeń na percepcję naszych organów.
Centralna Scena Tańca to cykl regularnych wydarzeń artystycznych związanych z tańcem. Zadaniem czwartkowych wieczorów poświęconych teatrowi ruchu i teatrowi tańca w Mazowieckim Instytucie Kultury jest stworzenie możliwości regularnej prezentacji tej dziedziny. Formy ogólnie pojętego teatru ruchu są jednymi z bardziej elitarnych i nowatorskich form sztuki.
Centralna Scena Tańca "Moja natura"/25.11.2021 (czw) 19.00/ Mazowiecki Instytut Kultury/ ul. Elektoralna 12
