25 września o 17.00 zapraszamy do Mazowieckiego Instytutu Kultury na wspólne obchody Międzynarodowego Dnia Głuchych. Zaprezentujemy cykl wideoartów pt. „ąturaż Głuchych”, dotyczących różnych aspektów życia społecznego Głuchych autorstwa Tomasza Grabowskiego - Głuchego artystę grafik pracującego na stałe w MIK.
Film „Mediolan 1880” odnosi się do historii związanej z kryzysem edukacji Głuchych. W 1880 roku we włoskim Mediolanie, podczas II Międzynarodowego Kongresu Edukacji Głuchych zapadła decyzja o usunięciu ze szkół dla Głuchych języka migowego. Głównego i najważniejszego narzędzia komunikacji w społeczności Głuchych - nastąpiło „stulecie hańby”.
Drugi film stanowi punkt wyjścia do refleksji nad zróżnicowanymi aspektami rehabilitacji słuchu i mowy. Jest ona postrzegana przez Głuchych jako próba zmuszenia ich do asymilacji oraz jako brak respektowania praw mniejszości językowo-kulturowej, której językiem naturalnym jest język migowy ("Niebieska rzeczywistość" tak oczywista i naturalna dla g/Głuchych). Taki sposób postrzegania Głuchych odbiega mocno od rzeczywistości, w której większość słyszących traktuje rehabilitację jako wtopienie g/Głuchych w kulturę społeczeństwa ludzi słyszących, pomoc w przystosowaniu ich do samodzielnego funkcjonowania w życiu społecznym oraz wyrównanie szans w dostępie do wiedzy i informacji.
Trzeci film odnosi się do zastosowanego przez amerykańskiego profesora psychologii i językoznawstwa, badacza kultury Głuchych i języka migowego Harlana Lane’a porównania społeczności Głuchych do mieszkańców Burundi, kraju skolonizowanego w XIX wieku przez Niemców i Belgów. Harlan Lane odnajduje analogie pomiędzy traktowaniem ludności kolonizowanej a stosunkiem do społeczności Głuchych. Zestawia wprost listy negatywnych cech, jakie przypisywali Afrykańczykom kolonizatorzy, z cechami przypisywanymi w literaturze fachowej osobom głuchym. Film został wyróżniony w konkursie Europe Beyond Access, zorganizowanym w 2021 roku przez Zachętę – Narodową Galerię Sztuki i British Council.
Czwarty film z cyklu "ąturaż GŁUCHYCH" opiera się na stworzonym przez uznanych badaczy społeczności g/Głuchych pojęciu audyzmu. Audyzm to dyskryminacja g/Głuchych zarówno przez słyszących, jak i głuchych. Jest on wpisany w strukturę społeczeństwa, w których osoby słyszące narzucają g/Głuchym swoje racje i poglądy na ich temat, negują ich kulturę i język. Audyzm to przekonanie, że życie bez słuchu jest jałowe i żałosne, że utrata słuchu to tragedia i <<kara boska dla ludzkości>>, oraz że ludzie głusi powinni walczyć o to, by stać się na tyle słyszącymi, na ile to możliwe. Audyzm uważa się za <<szczególny przypadek handicapizmu>>. Audyści - czy to słyszący, czy głusi - stronią od kultury Głuchych i języka migowego, obsesyjnie dążą do tego, by głusi wykorzystywali swe resztki słuchowe, posługiwali się mową i czytali z ust. - wypowiedź Freda Pelki jest przykładem jednej z wielu wypowiedzi badaczy problematyki dyskryminacji ze względu na brak słuchu.
