W Galerii Foksal zaprezentujemy wystawę malarską Jerzego Bieńki zatytułowaną Horyzont / Horizon. Instalacja site specific jest doświadczeniem przestrzeni, przyciąga spojrzenie widza, który jednocześnie czuje się obserwowany.
Jędrzej Bieńko HORYZONT / HORIZON
4 lipca – 23 sierpnia 2025 r. | Galeria Foksal
Warszawa, ul. Foksal 1/4
wstęp wolny
Warszawa, ul. Foksal 1/4
wstęp wolny
wernisaż: 4 lipca 2025 r., godz. 18:00
Jędrzej Bieńko zaprezentuje swoją wystawę dyplomową, wydana zostanie również publikacja towarzysząca. Praca Jędrzeja Bieńki to instalacja malarska site specific. Wystawa wpisuje się w tradycję działań przestrzennych i immersyjnych, w których obraz nie jest tylko przedmiotem, ale doświadczeniem przestrzeni. Czy obraz może stać się całym horyzontem? Czy może przejąć nasze spojrzenie i wciągnąć nas w swoje wnętrze, aż do utraty punktu odniesienia?
Bieńko tworzy mglisty pejzaż utkany z twarzy – pozornie rozproszony, ale jednocześnie wszechobecny. Ten obraz, który przejmuje wszystkie ściany galerii, nie pozwala pozostać na zewnątrz; przyciąga spojrzenie, ale nie daje mu oparcia. Jego istotnym elementem jest niepokój – widz czuje się obserwowany. To przestrzeń utkanej obecności, która bardziej niż ukazuje, wzbudza poczucie zawieszenia, zagubienia, bycia „w środku” czegoś.
Obraz Bieńki staje się horyzontem zdarzeń – granicą, po której przekroczeniu nic nie wraca do punktu wyjścia. Tak jak w fizyce horyzont zdarzeń odgradza nas od informacji z wnętrza czarnej dziury, tak tu granice obrazu oddzielają nas od pełnego poznania. To pejzaż, który pochłania, a jednocześnie nie daje się przekroczyć.
Bieńko tworzy mglisty pejzaż utkany z twarzy – pozornie rozproszony, ale jednocześnie wszechobecny. Ten obraz, który przejmuje wszystkie ściany galerii, nie pozwala pozostać na zewnątrz; przyciąga spojrzenie, ale nie daje mu oparcia. Jego istotnym elementem jest niepokój – widz czuje się obserwowany. To przestrzeń utkanej obecności, która bardziej niż ukazuje, wzbudza poczucie zawieszenia, zagubienia, bycia „w środku” czegoś.
Obraz Bieńki staje się horyzontem zdarzeń – granicą, po której przekroczeniu nic nie wraca do punktu wyjścia. Tak jak w fizyce horyzont zdarzeń odgradza nas od informacji z wnętrza czarnej dziury, tak tu granice obrazu oddzielają nas od pełnego poznania. To pejzaż, który pochłania, a jednocześnie nie daje się przekroczyć.
